In wereldwijde verbondenheid gedenken wij: Week 17 - Djibouti en Somalië

Voorbeden: Week 17

Somalië: vluchten voor de honger - (Oxfam-Novib, 2012)
Dank voor:
•Degenen die in deze landen blijven om anderen bij te staan temidden van grote problemen.
•Christelijke hulporganisaties, die Somalië niet opgeven, zelfs wanneer ze worden blootgesteld aan allerlei gevaren.
•Christenen die volharden, ondanks hun kleine minderheid.
•Elk klein teken van vooruitgang in de richting van herstel van de regering in Somalië.
Bid voor:
•Vrede in Somalië, voor het land en zijn bevolking; dat de clans en de militaire leiders de verwoestingen mogen betreuren.
•De honderdduizenden Somalische vluchtelingen over de hele wereld, en voor vluchtelingen uit Eritrea en Ethiopië die gevlucht zijn naar Djibouti.
•Mensen die lijden aan ondervoeding in het zicht van de hongerdood.
•Degenen die geen schoon water hebben om te drinken, en hen die lijden aan vermijdbare ziekten en infecties.
 

Wereldwijd verbonden: Week 17

Djibouti-stad is de hoofdstad van Djibouti. Het is de grootste stad van het land en wordt de Parel van Tadjouri genoemd.De haven is de belangrijkste zeehaven voor de in- en uitvoer voor het naburige Ethiopië.
Djibouti en Somalië
 
Twee etnische groepen, de Issa van Somalische origine en de Afar van Ethiopië vormen een belangrijk deel van de bevolking in Djibouti, die door de vluchtelingenstroom uit beide landen nog aanzienlijk is toegenomen. Djibouti heeft getracht te bemiddelen in het conflict tussen de twee buurlanden, helaas zonder veel resultaat.
Islam is de staatsgodsdienst. Historisch aanwezige kerkgemeenschappen worden wel getolereerd. Het autocratische regime wil de banden met het westen immers niet op het spel zetten. Maar de niet-traditionele kerken krijgen geen mogelijkheden tot samenkomst.
Het zwaarst is de vervolging voor christenen met een moslimachtergrond. (Open Doors)
 
Somalië is het armste land ter wereld, waar in de algehele destructie en anarchie mensen elkaar hebben afgeslacht en anderen stierven door honger.
Het Oost-Afrikaanse land staat nummer 1 op de internationale ranglijst van falende staten en kampt met wetteloosheid, een niet-functionerende overheid, terrorisme, piraterij, misdaad en een opstandige bevolking.(Kerk in Actie, 2014)
De Christelijke Kerk in Somalië werd getolereerd, maar evangelisatie was niet toegestaan.
 
Wij gedenken met woorden uit Somalië:
 
Moge God in zijn ontferming, jou,
in de blindelings verzengende gloed
van de wind, die de pijnlijke keel
schor maakt en het vlees uitdroogt,
de boom laten vinden, wiens grote takken
beschutting en schaduw schenken.
O Heer, breng ons de eenheid die U ons heeft beloofd,
niet morgen of de dag erna, maar vandaag nog. (Uit Afrika)


Jesaja 30:15
...in stilheid en vertrouwen zou je kracht zijn...


U komt stilheid toe, een lofzang, o God in Sion... Psalm 65

 
 
Jubilate Deo omnistera. Servite Domino in laetitia. Alleluja, alleluja, in lautitia. Alleluja, alleluja, in laetitia. Jubelt aard' en hemel voor de Heer uw God. Dient de Heer en wees blij, dient Hem en wees blij. Halleluja, halleluja, dient Hem en wees blij. Halleluja, halleluja, dient Hem en wees blij.

Kinderen in Mogadishu (Somalië) wachten op voedsel. In Somalië werken Icco en Kerk in Actie voor de hulpverlening samen met een lokale hulporganisatie. (Foto: Marino Jansen, 28 juli 2011)

Geloven in de duurzaamheid van wat goed is

De zegen voor de wereld: Wat voor vreselijke dingen er ook met je gebeuren: het is nooit het einde, maar altijd een nieuw begin. (Rikko Voorberg in 'de Verwondering', 24 april 2016)

 

Blijf niet staren op wat vroeger was,
sta niet stil in het verleden; Ik, zegt Hij,
ga iets nieuws beginnen, het is al begonnen,
zie je het niet? (Jesaja 43:18)
 
Er staat door heel de Schrift dat de Naam over ons is uitgeroepen. Dat is in één zin
het hele verhaal. Zeggen dat de Naam over je is uitgeroepen, betekent, dat je die naam
aanvaardt als je levensbeginsel, je uitgangspunt, de weg die je wilt gaan. Dat betekent dat je lankmoedig en vol ontferming zou willen leven. Niet vanuit het kwaad dat aan je is geschied, het onrecht dat je is aangedaan, maar vanuit vergeving: dragend ongerechtigheid, wegdragend zonde. Maar hoe kan dat?  Dat moet je eens proberen vanuit mensen die gemarteld zijn, waarover wij regelmatig gedetailleerde berichten ontvangen, die toch niemand zonder huivering kan lezen.
Leven in deze Naam zou zijn: dat niet wraak, niet verbittering, maar vergeving je levensbeginsel is, de grondslag van je denken over deze wereld en van je omgang met mensen. Maar ook: dat je niet denkt en doet vanuit het kwaad dat je zelf hebt gesticht, alsof dat eeuwig van kracht en onuitroeibaar zou zijn. En dat je niet denkt en doet vanuit de mislukkingen die je deel zijn, of vanuit schaamte en schuldgevoel; dat je al je eigen tekortschieten en dat van anderen niet verrekent in je hoop op de toekomst, zodat er niets overblijft dan cynische passen op de plaats en angst.
Dus: dat je niet blijft staren op wat vroeger was; dat je gelooft in de duurzaamheid van wat goed is; dat je je intuïtie van recht en onrecht trouw blijft.
(Huub Oosterhuis, in 'Niets is onmogelijk')